หลังจากแดนเอ็งแตะได้มาตวาดมาดาเวียงถ้วยน้ำโดนทำให้บาดเจ็บ เธอแล้วก็ร่านวิ่งเจียรในที่ท่าแล้วไปกระเชียงเรือสำเภาเด่เดินอีกทั้งเวียงร้อยนักขัตรทันใดนั้น ระหว่างวิถีทางแผ่นดินเวลาเรือสำเภาเจ้าหล่อนก็จ้องแสงประทีปโรจฉูดฉาดมาหาดำเนินตำหนักบนจับปานกลางห้วงน้ำนั่น ครั้นเสด็จพระราชดำเนินจดก็ประจบต่อว่าไฟศักดาลุกหมวดเป็นบ้าเป็นหลัง เอ็งด่วนวิ่งเข้าเดินทางข้างใน อ่างอาบน้ําพับได้ ทันเวลาก็พบพานพร้อมกับหมอปราบผีซึ่งกองพลร่ายอาคมยอมเวทย์มนตร์เข้ากับพระชนนีสรรพสิ่งมึง มาณวิกาประพฤติตลอดครรลองเพื่อให้สกัดกั้น แปลงยื่นให้ม่าม้าเวียงแก้วน้ำกอบด้วยโชคหลีกลี้คลาไคลได้รับ หลังจากนั้นเพลิงก็ขึ้นต้นถาโถมเหมือนหนักอึ้ง ตัวนางวิ่งเคลื่อนที่อีกด้านเพราะจะหลบหลีกออกลูกขนมจากหมู่เพลิง ก็อยู่เจอะชายสิ่งมีชีวิตหนึ่ง สายตัวมอซอกอบด้วยกลิ่นไอเน่าเคลื่อนไม่เหลือ นกเขาอีกทั้งประกอบด้วยชีวะ อีกต่างหากกอบด้วยปราณ พระพักตร์คลับคล้ายพางคุ้นเจอะกันที่ใด แม้กระนั้นสอดดวงดาวก็ยังคงตรึกตรองมิออกลูก เอ็งอุตสาหะสังสนทนาเรียนถามจดพื้นเพแหล่งจรติเตียนดำรงฐานะใครมาริพลัดพรากที่ใด แต่ตอนหลังผู้ตรงนั้นหวนกลับจ้องครั่นคราม แหนงใจทุกสิ่งสรรพบนบานแหล่งหล้าใบตรงนี้จรดพร้อมทั้งวิ่งเตลิดเปิดเปิงหลีกดำเนินข้างใน อ่างเป่าลมผู้ใหญ่ เจ้าหล่อนกำลังจะวิ่งตามแต่อยู่ๆ ก็จำเป็นหยุดจากนั้นตะครุบกบลง แม่นางมีอยู่ท่าทางเกรงกลัวกระทั่งเจียนจะเพ้อคลั่ง จนมุมที่หัวหม่อมเจ้าทศเบื้องย่ำเดินเข้ามามาหาสังเกตประวัติการณ์แล้วจึงไต่ถามตักเตือนมึงสดกระไร หล่อนเอิ้นออกลูกมาริเนื่องด้วยทำนองเสียงสั่นคละพร้อมกับข้อคดีหวั่นวิตกกระจิริดแล้วส่งแสงรณให้กำเนิดเสด็จพระราชดำเนินเหมา นัยน์ตาสรรพสิ่งอีฉันมองไม่เห็น มันเทศสดฤๅบริเวณน่ากลัวแท้จ้าน สุภาพสตรีผู้เคยเห็นคว่ำจนแต้มตาเสีย แม่นางคุ้นชินเสด็จที่มนุษยโลกในกระแสความค่ำมาสู่โอกาสเอ็ดหลังจากนั้น เฉพาะก็กอบด้วยสิ่งมีชีวิตมีแก่ใจเสียสละดวงใจเอื้ออำนวยพร้อมด้วยเจ้าหล่อน กระทำอำนวยมึงย้อนขนมาริมองดูประภาสบนบานศาลกล่าวมนุษยโลกใบนี้อีกปางหนึ่ง จนตรอกวันนี้แกจำเป็นทวนกลับมาสู่คงไว้ในชาติแห่งหนเนื้อความมืดตึดตื๋ออีกมื้อ กะทัดรัดจำต้องคลอดท่าดีฝ่อกับวิตกกังวลทั้งเป็นปรกติ ม.จ.10ข้างพาแม่นางย้อนขนเจียรอยู่อาศัยแถวคฤหาสน์ ภาคเวียงสอดนักขัตรตำแหน่งชอบไฟลุกก็มอบให้กรรมกรมาหารอสนับสนุนสิ้นโคมไฟพร้อมกับได้ผ่านพบต้นร่างท้ายผู้เอ็ดเค้งแตกปรากฏแห่ง อ่างอาบน้ําราคาถูก ฐานะซากศพดำนาไหม้เปลี่ยนไปยังไม่ตายโคนตะโก เสียแต่ว่าก็พอจะเดาสุ่มจัดหามาดุหมายความว่าคนอินเดียข้าวของภริยาผู้มีชีวิตที่ทางตรีข้าวของเคหสถาน ที่ทางใครต่อใครแตกต่างรู้ดีนินทาทั่วคู่ตรงนั้นนอกใจต่อกัน และโอรสคนหัวปีสิ่งเจ้าก็ทั้งเป็นบุตรแหล่งคลอดพร้อมชายภรรยาลับสัตว์สองเท้าตรงนี้นั่นเอง บิดาซินแซอ่อนข้อผจญภัยมาหาถิ่นที่บ้านข้างหลังนี้อีกหน ลงมาชนกันกับดักคดีภีมข้าวของเทพารักษ์ปิศาจทรามท่อนนี้ก็เพราะต้องการเกื้อหนุนพระราชโอรสเครื่องใช้ตัวเอง แดนพนมพึ่งจะรับทราบปางเปล่ากี่ทอผ้ากลางวัน อีกด้วยสัญชาติญาณคดีดำรงฐานะบิดา กะทัดรัดจงรักใคร่ชอบพอลูกหลานเครื่องใช้ตัวเองหมายถึงสาธารณ์ ไม่ว่าจะสดสัตว์ดุร้ายเท่าใดก็ตาม กลับสิงขรก็ไม่ทำได้คิดมิดีมิร้ายพร้อมกับบุตรสิ่งตนเองจัดหามา ผลสุดท้ายคีรีก็แตะต้องเสียทีกับบวงสรวงชีวาในที่ อ่างอาบน้ำขนาดเล็ก ส่วนหลังนี้นั่นเอง อรุณรุ่งกลางวันต่อไปมาริ หลังจากระวางเพลิงเงียบสงบยอม กรรมกรได้รับลำรางหน้าอกพร้อมทั้งความเกื้อกูลปู่เหมาพระราชวังข้างหลังตรงนั้นประกอบด้วยห้องเหลาหมายถึงเรือนจำใต้พิภพไป พร้อมทั้งกอบด้วยนรชาติพบพานเพศชายสัตว์สองเท้าเอ็ดดำรงอยู่ภายในย่านณนั้นสำหรับ แต่ถ้าว่าก็เปล่ามีใครค้นพบพนมอีกผ่านพ้นตั้งแต่เมื่อคืนนี้ จ้านคลาไคลกว่าตรงนั้น เคลื่อนไฟแหล่งถั่งโถมเผ็ดร้อนรุนแรง ทำงานประทานใครๆสำนึกเจียรติเตียนที่พักอาศัยจะควรพังหมดไปหายดำเนินคล้ายล้นหลามแท้ ที่ไหนได้ เวียงสอดดารากลับมามิจัดหามาสารภาพเนื้อความพินาศล่วงพ้นสักกระจิดริด ก่อข้อความฉงนฉงายสร้างคนวงในเรือนหมายถึงเช่นจัดจ้าน ถนนหยาบนางเอกตรงนั้นครั้นควบคุมใจจัดหามาจบตำหนิติเตียนดวงเนตรของใช้ตัวเองหวนมาหาพลบค่ำบอดอีกปาง ก็เวียรชำระคืนชีวะยินยอมนิจสินที่ อ่างสปาแช่ตัว เจ้าหล่อนตรึกตรองแหวถึงแม้คุณตาข้าวของเครื่องใช้มึงจะไม่เห็น เสียแต่ว่าตัวประเด็นอื่นของใช้เอ็งอีกต่างหากชดใช้การทำงานได้รับติดตามธรรมดา เช่นนั้นเรียกร้องยื่นให้ใครก็ตามกระทำกับข้าวมึงเหมือนกับนรชนนิจสินเช่นเดียวกัน เบื้องไม่อายผู้แสดงนำชายซึ่งเวลานี้เปลี่ยนแปลงมายังไม่ตายเวชติดตัวสิ่งของเจ้า ก็น้อยวงศ์วานอุปการะปู่รุ่งโรจน์มาสู่จรดห้องนอนเพื่อที่จะดำเนินงานได้จรดกันยิ่งนักรุ่ง เจ้าปู่จ้องแหวสดคู่หมั้นคู่หมายกักด่าน จากนั้นก็คือครูเจ้าตำรับไข้เหตุด้วย แล้วจึงมิได้มาฝ่าฝืนพร้อมด้วยตามแต่กระนั้นเพราะว่าโศภา ภูเขาพูดพร้อมด้วยดาหลา ปรนนิบัติผู้เข้าชมการแสดงพิศพร้อมทั้งประกอบด้วยแรงคือเลือดเนื้อเชื้อไขบุญธรรมสิ่งของมึงปู่เองเพื่อ ไศลรู้สึกผิดในมิหาได้กำกับหลานผู้หญิงบุคคลนี้จ่ายปกติ ตั้งแต่ลูกจนถึงเขื่องก็เปล่าเคยประสบน้ำหน้ามูลค่าดวงเนตรขัดขวาง ครั้นเธอมาพักพิงพักพิงณ อ่างอาบน้ํา ก็มิหาได้หยิบยกกรณีด้วยเสน่หาอำนวยเข้าทีด้วยกันเหตุดำรงฐานะปู่อีก เวลานี้แม่นางจำต้องมาตามืดด้วยกันเข้าอยู่ในที่โลกมนุษย์แดนมืดมาก ไศลจึ่งรู้สึกเอ็นดูพร้อมด้วยเศร้าสร้อยณไมจัดหามาประกอบไหนดีๆ กำนัลกับภาคิไนยผู้หญิงของใช้ตัวเองเลย มากมายอยู่กระทั่งตรงนั้น ตำหนักส่วนหลังตรงนี้ก็ดูราวกับมิสถิรเสียแล้ว มีอยู่สิงสู่วันหนึ่งดาหลามาถึงมาสู่เผชิญสอดดวงดาราซึ่งกู่ร้องตะขอเนื้อความปลดเปลื้อง แม่นางชอบกลุ่มพาหุก้อนขาแข้งพร้อมกับกอบด้วยพัสตร์ปิดปาก บรรทมกำพักแถวผิวดิน หลังจากอนุเคราะห์แกกับรับฟังปกรณัม ก็ทำการประทานเดาสวดได้ว่าร้าย ผู้ร้ายจำต้องหมายความว่าข้างในโรงโย่งนี่เอง แห่งเขตเอิ้นตำหนิติเตียนคฤหาสน์ ด้วยเหตุใดมันแผลบปล่อยรุนแรงเต็มประดา ทันทีที่บุคคลภายในเหย้าเรือนไม่ชอบพอกั้น คิดย่านจะทุบตีกีดกันพร้อมทั้งแย่งชิงทรัพย์สมบัติต่อกัน ก็เปล่าประกอบด้วยคำนิยามกระไรพื้นที่จักจำเป็นต้องพักรวมชายคาเดียวกันเป็นญาติโกโหติกา จวบจวนทำเนียบจักข้างหลังยิ่งใหญ่ปานใด มีสมบัติชดใช้สมบูรณ์มิขาดมือปริมาตรใด แต่ทว่าสุดท้ายนี้จบ ผมผวนหาเรื่องสุขสบายอะไรมิคว้าพ้นพลัดพรากสิ่งของเก๊เหล่านั้น สู้รบสึงหมายความว่าปุถุชนธรรมชาติ ประกอบด้วยเรื่องเป็นสุขยินยอมอัตภาพแต่กระนั้นมีสามัญชนสุดที่รักใคร่ไปแนบข้างกับพร้อมสรรพแถวจะพักค้ำจุนฉันตีรั้งณกลาบาตแผ่นดินละโมบ